Dossier: Over Spelend Leren – Antoine van den Beemt

Regelmatig bespreekt MindNote een boek, lezing of onderwerp met interessante en/of handige ideeën over muziek, edutainment en e-cultuur. Dit interview over de educatieve waarde van (video)games bestaat uit drie vragen en zal in een reeks met andere meningen op deze site online verschijnen. De serie is vergelijkbaar met het dossier Over Muziekeducatie waarin een beeld wordt geschetst van iemands visie op muziekeducatie. Ter inspiratie voor dit dossier over Spelend Leren, plaatste ik hier een inleiding van een paper die ik 2008 schreef voor mijn master aan de UU.

Antoine van den Beemt is docent Game Design & Technology aan de Fontys Hogeschool ICT in Eindhoven. Met zijn promotie-onderzoek wil Van Den Beemt een empirische bijdrage leveren aan de discussies over hedendaagse jongeren. Deze jongeren worden vaak (onterecht) benoemd als de ‘Net generatie’ die altijd online zijn, multitaskend werken, veel games spelen en alleen nog maar ervaringsgericht willen leren via digitale media. Onderdeel van dit onderzoek is een studie naar het gebruik van en betekenisgeving aan games en social software door jongeren.

Welke games speel je zelf graag of heb je gespeeld en wat heb je daar eventueel van geleerd?

Het is afhankelijk van mijn stemming welke games ik graag speel. Voor ontspanning zit er wat meer ‘blind geweld’ in, maar altijd is er wel een puzzel element aanwezig. Voorbeelden zijn Legend of Zelda, Okami en Rez. Met name die laatste twee laten zien dat ik aparte gameplay of interactie leuk vind. Bijzondere vormgeving spreekt me ook aan, bijvoorbeeld Viewtiful Joe, Madworld en opnieuw Okami en Rez. Van games leer je natuurlijk hoe je de game zelf moet spelen, maar dat is ‘domein-specifiek’ en niet altijd toepasbaar op andere gebieden. Ik ben me niet bewust van leer-effecten, of het moet lateraal denken zijn, als gevolg van puzzelgames.

Waar moet volgens jou het accent op liggen bij de (mogelijke) inzet van games voor educatieve doeleinden?

De enige zinvolle inzet van games voor educatieve doeleinden zie ik als helder is wat de leer-opbrengsten zijn. Dus niet gamen omdat leerlingen er zo enthousiast van worden, maar wel omdat ze aantoonbaar iets leren. En dat ‘iets’ moet, net als bij ander lesmateriaal, goed gedefinieerd en toetsbaar zijn. Games zijn geen vervanging, maar kunnen voor sommige onderwerpen een zinvolle aanvulling op lesmateriaal zijn.

Welke obstakels zouden er nog weggenomen moeten worden om games in de toekomst voor educatieve doeleinden in te zetten?

Er moet een synergie tussen gamedesigners en onderwijskundigen/didactici ontstaan. Die ontbreekt nu vaak. Het resultaat is ofwel games die leuk zijn maar waar je niks van leert op het bedoelde domein, of hele leerzame toepassingen die niet leuk zijn om te doen. Daarnaast wordt bij veel educatieve games (de goede uitgezonderd) vergeten dat het gaat om de lol, gamen is leuk. Maar die leukheid kan op verschillende manieren ontstaan. Een probleem oplossen maakt endorfinen vrij, waardoor we ons blij gaan voelen. Maar de lol kan ook voortkomen uit een aangename omgeving of bijzondere gameplay.

Eerder in deze serie Over Spelend Leren:

* Mike Hendrixen(Codemasters)

* David Nieborg (UvA)