ʻIk heb altijd gezegd dat ik voor mijn dertigste niet in een coverband ga…ʼ

Mindnote Case: ʻIk heb altijd gezegd dat ik voor mijn dertigste niet in een coverband ga…ʼ

Vanmiddag presenteert Niels Aalberts (@EHPO) zijn boek Doorbraak! – Zero Budget Marketing op internet. Als je vooraf een case op maximaal één A4 mailt, krijg je uiteindelijk €20 terug. Een slimme manier om betrokken publiek te werven en om zelf die middag ingelezen het podium te betreden. Waar moet die case over gaan? Een beknopte bio, een bondige samenvatting waar je nu staat met je band en je muziek, links naar je site, beeld, geluid en alle relevante platforms waarop je aanwezig bent. Tot slot de drie belangrijkste vragen die je die middag beantwoord wil hebben. Of mijn case vanmiddag nu wel of niet behandeld wordt, af en toe eens wat van je af schrijven voelt ook goed. Dit is wat ik Niels opstuurde.

Biografie? Een jongensboek…

Wanneer ik een jaar of negen of tien word, krijg ik voor mijn verjaardag een gitaar. Sinds mijn vijftiende begin ik diverse bandjes die ik later ook weer fusilleer. Vanaf de eerste band schrijf ik al eigen nummers, maar tussendoor speel ik ook covers van Aerosmith en Guns ʻn Roses tot Frank Zappa en King Crimson. Die bands, de muziek en de muzikanten hebben mij gevormd.

Op mijn twintigste volg ik de vooropleiding aan het conservatorium van Utrecht en krijg ik jazzgitaarles van de enigszins onbekende legende Eef Albers. In dat jaar doe ik veel contacten op, krijg ik een gedegen basiskennis van muziek(theorie) en word ik uiteindelijk toegelaten tot het eerste jaar. Helaas wordt muziek maken me dan te benauwd en kies ik ervoor om aan de UvA iets met media te gaan studeren. Na het behalen van mijn master aan UU, ook iets met media, richt ik mijn eigen bedrijfje Mindnote op.

Tijdens die studies blijf ik spelen in o.a. studentenbandjes en akoestische duoʼs en ga ik ook steeds meer gitaarles geven. Voor mijn leerlingen richt ik een educatieve website in met onder andere langzaam ingespeelde soloʼs die corresponderen met mijn uitgeschreven tabulaturen. Ik organiseer jamsessies, workshops en concerten met een repertoire dat bestaat uit ʻde bovenste vijftig nummers van de Top 2000ʼ. Het uitzoeken en doceren van deze nummers incluis de gitaarsoloʼs, verbetert mijn eigen spel aanzienlijk, maar ook mijn inzicht in song-structuren.

Waar ik nu sta? Te popelen…

Ik ben nu negenentwintig en doordat ik in november 2010 de stekker uit NEON trek, is mijn tweede eigenwerkband ook op de Mindnote Necropolis beland. In totaal schrijf ik ongeveer veertig nummers, waarvan er uiteindelijk maar een handjevol op wat schijfjes belanden. Aangezien de zanger en de bassist van NEON al een aantal jaren in de 60s & 70s coverband Gepetto spelen – waarvan onlangs gitarist Paul zonodig bij Shaking Godspeed moest gaan bassen en orgelspelen – ben ik, voordat ik er erg in heb, alweer volledig ingewijd bij deze nieuwe coverband. Tijd voor bezinning is er nauwelijks. Inmiddels zitten er dus alweer dertig evergreens in de vingers, terwijl er dertig babyʼs op te plank liggen uit te drogen.

Drie belangrijk vragen die ik beantwoord wil hebben.

Een dergelijke ontwikkeling zal menig muzikant hebben meegemaakt. Mede door de drukte van bijvoorbeeld een succesvolle baan of het mogelijke onbegrip van een huisje-boompje-beestje-vriendin, verworden wellicht vele jongensdromen tot een Anvil-tragedie in plaats van bijvoorbeeld een De Staat-zegetocht. Aangezien ik de film over Anvil heb gezien en ik inmiddels steeds meer muzikanten om mij heen in succesvolle eigenwerkbands zie spelen, maak ik maar vast strijdvaardig mijn borst nat.

Balancerend op de wipwap tussen dromen en ambitie of toegeven aan die praktische baan of “realistische” vriendin, constateer ik bij mezelf een spagaat. Momenteel ben ik volop bezig om met mijn eigen bedrijfje een volledige baan te creëren, maar ik weiger de gitaar aan de wilgen te hangen. Het geloof in een breder gedragen waardering voor mijn eigen nummers is nooit verminderd. Wellicht ben ik wel aanbeland bij het beroemde kruispunt voor de gitarist of iets wat daar op lijkt. Verkoop ik mijn ziel aan de covers, of blijf ik gewoon doorgaan met eigen muziek schrijven? Op dit moment kan ik niet kiezen en doe ik allebei.

ʻIk zie nog geen vragen Meindertʼ, hoor ik je denken. Misschien wil ik met mijn case ook wel vooral andere muzikanten inspireren, waarschuwen, een spiegel voor houden of hoe je het ook wilt noemen. Nou vooruit, één vraag dan. Wanneer of hoe vertel jij muzikanten die zich op een dergelijk kruispunt begeven, dat het maar eens tijd wordt om zich te realiseren dat bepaalde zaken niet voor iedere muzikant zijn weggelegd, of dat bepaalde ambities na verloop van tijd nog best eens verzilverd kunnen gaan worden?

2 antwoorden

Trackbacks & Pingbacks

  1. […] echt in een dossier te vangen valt, maar wellicht het overdenken waard is voor menig toondichter. ʻIk heb altijd gezegd dat ik voor mijn dertigste niet in een coverband ga…ʼ Deel deze pagina via onderstaande […]

  2. […] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Meindert Bussink, Meindert Bussink. Meindert Bussink heeft gezegd: Mindnote | 'Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn dertigste niet in een coverband ga…' http://bit.ly/fI0rru cc @ehpo […]

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.