In de serie ‘Mosterd Minded’ vertel ik over allerlei personen die mij in grote mate beïnvloed hebben en waar ik zowel op creatief als professioneel vlak eeuhm…, enigszins de mosterd vandaan haal.

Afgelopen dinsdag zou hij zeventig zijn geworden: Frank Zappa. Bij Vrolijke Vrijdag #5 introduceerde ik hem als volgt: ‘Zijn eloquentie, humor, uiteenlopende oeuvre en moe-wordende productiviteit, imponeren mij iedere keer weer opnieuw. Ik doe hem veel te kort door hem ‘alleen’ als componist, gitarist, satiricus en eigenzinnige meester af te schilderen.’ Bij Vrolijke Vrijdag #9 voegde ik daar nog aan toe dat hij retorisch ook uitermate sterk is. In de vorige en allereerste Mosterd Minded ging ik wat dieper in op het werk van gitarist Jeff Beck. Nu is het dan eindelijk de beurt aan bovenstaande homo universalis en mijn idool numero uno.

Eerste vonk

Toen ik puber was ging je naar de bibliotheek om voor een paar gulden een cd van Frank Zappa te lenen. Deze moest dan helemaal bij de fonotheek in Rotterdam worden besteld en enkele dagen later lag deze dan in Varsseveld, mijn alma mata. Roxy and Elsewhere en Sleep Dirt (de betere instrumentale versie) waren de eerste albums van Zappa die mij ter ore kwamen. Ik was toen vijftien of zestien en was meteen geïnteresseerd, maar begreep niet meteen alles. Zo had ik grote delen van de uitgesponnen monologen en andere audience participation niet getaped. Wat volgde waren jaren van ontdekking en groeiende admiratie. Zijn teksten zijn geinig, ongerijmd, provocerend en vol met conceptual continuity. Zo staat er op het album Shut Up ’n Play Yer Guitar een nummer met de titel Shut Up ’n Play Yer Guitar,  maar ook Shut Up ’n Play Yer Guitar Some More en Return of the Son of Shut Up ’n Play Yer Guitar. Als beginnend liedjesschrijver vond ik dat (en nog steeds) werkelijk hilarisch. Hetzelfde doet hij bij albums. Zo is er bijvoorbeeld het album Cheap Thrills, maar ook Son of Cheep Thrills (nee die tweede Cheep is geen typefout). Lees meer