Vrolijke Vrijdag #49 Anvil: “That’s dedication, pal”
‘Anvil was one of those bands that just put on those really amazing live performances’. Met die quote van Slash begint een van de meest hilarische en tevens meest oprechte documentaires die ik in de afgelopen jaren heb gezien. Het is het verhaal van een band die nooit echt groot doorbreekt en weigert de tienerdroom op te geven. Waar menig muzikant al gezwicht is voor het gemak van een coverband of zelfs zijn of haar instrument al aan de wilgen heeft gehangen, gaan de heren van Anvil door als spartelende muisjes die in een emmer met melk gevallen zijn en net zolang wachten tot deze in boter is veranderd en ze eruit kunnen klimmen. Laat je niet afschrikken door de afschuwelijk lelijk dvd-hoes, iedere muzikant moet deze film hebben gezien!
p.s Lees morgen trouwens in Op naar het ruime sop.. weer hoe de drie kapiteins van Blizzard voor de keuze staan rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen dat de woelige baren zou kunnen trotseren.
Afgelopen week via Twitter getipt door 
In januari schreef ik iets over 
Afgelopen week ook al verschenen bij 
Op een blauwe maandag speelde ik in de guitar looping mash-up band ‘1614’. Met deze op hol geslagen jukebox speelde we classic rock nummers door elkaar en over elkaar. Zo kon het voorkomen dat een intro van Guns ’n Roses werd gevolgd door een couplet van Toto maar dan met de zang van Aha erover. 🙂 We werden vaak niet altijd helemaal begrepen door de luistervinken in de zaal, maar leuk om te doen was het wel.