Evita Lammes studeert Arts and Media Management aan de HKU en schreef een essay over retrobewegingen in de popmuziek. Speciaal voor de lezers van Mindnote herschreef ze het verhaal tot twee blogposts. Vandaag deel één, volgende week deel twee.

De ontwikkelingen op het gebied van techniek en communicatie volgen elkaar momenteel in een rap tempo op. Je zou misschien verwachten dat populaire muziek dan net zo radicaal zou veranderen, maar popmuziek grijpt juist vaak terug op haar eigen verleden.  Simon Reynolds, schrijver voor The Guardian en fanatiek blogger, heeft hier het lichtelijk apocalyptische boek ‘Retromania, pop culture’s addiction to its own past’ over geschreven en vraagt zich af “Could it be that the greatest danger to the future of our music culture is.. it’s past?”

Zijn wij echt zo geobsedeerd door het verleden? Volgens Reynolds lijden we aan archiveringsdrang; we willen alles vastleggen waardoor we uiteindelijk blijven zitten met een overdocumentatie. Er is sprake van een total recall: de volledige geschiedenis is zo makkelijk te verkrijgen, dat er in eerste instantie geen onderscheid wordt gemaakt tussen oud en nieuw. De toegang tot en keuze voor video’s op Youtube, muziek op Spotify of informatie van Google is voor iedereen op ieder moment mogelijk. Hierdoor is de relatie tussen tijd en ruimte niet meer duidelijk en dus consumeren we alles in kleine stukjes door elkaar heen. Lees meer