Berichten

Paul Diersen (Shaking Godspeed) over muziekeducatie

Foto: Martien Janssen

Journalist en muzikant Paul Diersen speelt sinds 2010 bas en toetsen bij de band Shaking Godspeed en speelde daarvoor jarenlang gitaar. Hij geeft zelf geen les.

1. Welke muziekeducatie heb je zelf genoten? (en heb je ervan genoten?)

Gitaarles, anderhalf jaar. Ik begon toen ik 16 was. Omdat leeftijdsgenootjes al in bandjes speelden, had ik het gevoel dat ik veel moest inhalen. Ik was hongerig. Mijn gitaarleraar Jan Wilm Tolkamp (nu in Normaal, maar toen nog niet) had dat in de gaten en gaf wekelijks een flinke portie huiswerk. Altijd iets dat nét buiten mijn bereik lag, waardoor ik dus hard ging oefenen. Uren per dag. Theorie deed ik er zelf bij, uit een boekje. Ik heb er van genoten, zeker.

Na die anderhalf jaar gitaarles ben ik de honger om veel te oefenen trouwens wel snel kwijtgeraakt. Ik vermoed doordat ik toen in bandjes speelde en het schrijven van nummers interessanter vond. Vorig jaar heb ik een switch gemaakt. Wout Kemkens vroeg of ik bij Shaking Godspeed wilde komen spelen, daar was een vacature voor bas en orgel. Wat orgel spelen betreft leer ik door het te doen. Ik merk wel dat ik daarbij profijt heb van de theoretische kennis die ik destijds met gitaar spelen heb opgedaan. Hoe akkoorden in elkaar zitten, wat basistoonladders… heel handig nu als je snel dingen moet oppikken.

2. Waar moet volgens jou het accent op liggen bij muziekeducatie? Lees meer

Op naar het ruime sop… met Blizzard #2

Tijdens de muzikantendag in Utrecht kwam ik de jongens van de Achterhoekse rockband Blizzard tegen. Drie guitige gabbers die op jonge leeftijd op de middelbare school een bandje begonnen en stapje voor stapje steeds verder kwamen. Dit is nu ook een probleem geworden volgens de band.

De stappen moeten groter, sneller en nog verder worden gezet. Drie jongens worden heren, maar hun gezamenlijke stipje op de horizon is gebleven. Terwijl de wereld om hen heen verandert en zijzelf ook, is de band een baken van rust gebleken.

Nu de drie kapiteins het ruime sop verkiezen, staat het bootje Blizzard voor de keuze rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen die de woelige baren zou kunnen trotseren.

Aangezien ik een apostel ben van het beta-denken voor muzikanten, vroeg ik de heren om van deze zoektocht naar hun gedeelde vuurtoren aan de horizon de komende maanden eens wekelijks in alle eerlijkheid verslag te doen. Vorige week introduceerden de heren zichzelf en vandaag duiken we terug in de tijd; het pierebadje van Blizzard 🙂

Lees meer