Paul Diersen (Shaking Godspeed) over muziekeducatie

Foto: Martien Janssen

Journalist en muzikant Paul Diersen speelt sinds 2010 bas en toetsen bij de band Shaking Godspeed en speelde daarvoor jarenlang gitaar. Hij geeft zelf geen les.

1. Welke muziekeducatie heb je zelf genoten? (en heb je ervan genoten?)

Gitaarles, anderhalf jaar. Ik begon toen ik 16 was. Omdat leeftijdsgenootjes al in bandjes speelden, had ik het gevoel dat ik veel moest inhalen. Ik was hongerig. Mijn gitaarleraar Jan Wilm Tolkamp (nu in Normaal, maar toen nog niet) had dat in de gaten en gaf wekelijks een flinke portie huiswerk. Altijd iets dat nét buiten mijn bereik lag, waardoor ik dus hard ging oefenen. Uren per dag. Theorie deed ik er zelf bij, uit een boekje. Ik heb er van genoten, zeker.

Na die anderhalf jaar gitaarles ben ik de honger om veel te oefenen trouwens wel snel kwijtgeraakt. Ik vermoed doordat ik toen in bandjes speelde en het schrijven van nummers interessanter vond. Vorig jaar heb ik een switch gemaakt. Wout Kemkens vroeg of ik bij Shaking Godspeed wilde komen spelen, daar was een vacature voor bas en orgel. Wat orgel spelen betreft leer ik door het te doen. Ik merk wel dat ik daarbij profijt heb van de theoretische kennis die ik destijds met gitaar spelen heb opgedaan. Hoe akkoorden in elkaar zitten, wat basistoonladders… heel handig nu als je snel dingen moet oppikken.

2. Waar moet volgens jou het accent op liggen bij muziekeducatie?

Een leraar moet de leerling vooral helpen zijn instrument te leren kennen. Dat is de basis. Theorie is daarbij nuttig: ’t is makkelijk om te weten welke akkoorden waar zitten, welke noten er in die akkoorden zitten, verschillende stijlen etc..
Verder is het allemaal erg afhankelijk van de leerling. Wat wil hij of zij? Gevoel is persoonlijk, dus niet aan te leren. Performance ontwikkel je op een podium (of niet). Samenspelen tot slot moet je leren in een band. Maar bands ontstaan in de kroeg, niet op de muziekschool.

3. Welke rol denk je dat nieuwe media (internet, iPod, gsm, games) kunnen vervullen bij muziekeducatie?

Een vriend van me vertelde eens dat hij in 1978 Eddie van Halen hoorde spelen, zijn hoofd brak over hoe die dat allemaal deed, en daar pas anderhalf jaar later achterkwam toen hij een optreden van Van Halen op tv zag. Ja, dan is YouTube wel heel handig natuurlijk. Tabulatuurwebsites zijn mij ook van pas gekomen bij het uitzoeken van andersmans werk. Verder? Een iPod is gewoon een vervanging voor de cd, een gsm (in de functie van mp3-speler) ook. Games? Guitar Hero? Nooit gedaan, maar ik zou zeggen: pak dan een echt instrument.

Eerdere interviews in deze serie: