CD-recensie: pEp

CD-recensie: pEp – Broek Uit!

[3VOOR12/Amsterdam – 8 april 2009]

Uit de cd-speler klinkt de uitbundige gitaarpop van de Nederlandstalige band pEp. Met Broek Uit! heeft het viertal een afwisselend debuutalbum afgeleverd waarbij soms invloeden van rauwe blues  is te horen, zoals in Blijf Bij Mij, puntige punk in Dat Ben Ik Ook en swingende reggae in Rijke Man. Constante factor is de bluesy zang van frontvrouw Ella die daarbij luchtig vertelt over mannen, vrouwen en hun relaties.

De productie van Twan van Gerven (gitarist Beef) ontkleedt de band tot haar essentie en voegt waar nodig extra’s toe. De vrolijke liedjes zitten leuk in elkaar. Regelmatig wordt gebruik gemaakt van koortjes en verschil in tempo, ritme en toonsoort. Ook zijn er geregeld interessante klanken toegevoegd, door bijvoorbeeld gebruik te maken van een mondharmonica, melodica en accordeon.

Helaas kampt ook pEp met het eeuwenoude probleem: ‘Hoe leg je een live-band vast op plaat?’ De arrangementen en partijen klinken soms wat gezocht, waardoor het spontane en speelse karakter van de band enigszins verloren gaat. Ook de zangerige melodieën van Ella met de typerende ‘gebogen snikjes’, beginnen na verloop van tijd een beetje tegen te staan. Misschien was de plaat dan ook wel beter afgeweest met negen of tien liedjes in plaats van dertien?

Buiten kijf staat dat de band de lastige klus om de energie van een optreden op een schijfje vast te leggen, best heel aardig geklaard heeft. Met Broek uit! bewijzen Ella, Tirtsa, Myrle en Klaartje een opgewekt en rockend album vol te kunnen spelen. Moet dan eigenlijk nog vermeld worden dat het hier dus om een viertal dámes gaat?