Tijdens de muzikantendag in Utrecht kwam ik de jongens van de Achterhoekse rockband Blizzard tegen. Drie guitige gabbers die op jonge leeftijd op de middelbare school een bandje begonnen en stapje voor stapje steeds verder kwamen. Dit is nu ook een probleem geworden volgens de band.
De stappen moeten groter, sneller en nog verder worden gezet. Drie jongens worden heren, maar hun gezamenlijke stipje op de horizon is gebleven. Terwijl de wereld om hen heen verandert en zijzelf ook, is de band een baken van rust gebleken.
Nu de drie kapiteins het ruime sop verkiezen, staat het bootje Blizzard voor de keuze rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen die de woelige baren zou kunnen trotseren.
Aangezien ik een apostel ben van het beta-denken voor muzikanten, vroeg ik de heren om van deze zoektocht naar hun gedeelde vuurtoren aan de horizon de komende maanden eens wekelijks in alle eerlijkheid verslag te doen. Eerder vertelden de heren al in verschillende posts hoe ze op dit punt beland zijn (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24).
Inmiddels is het bijna een jaar later en hebben de drie kapiteins een periode van bezinning en focus meegemaakt. In hun laatste observatie, meldden de heren verder te zullen gaan als nieuwe band. Hoe deze er precies uit gaat zien, zal in de komende maanden duidelijk worden. Het lijkt ons daarom ook een mooi moment om met deze 25e post de blogserie ‘Op naar het ruime sop met.. Blizzard’ te sluiten. Lees meer
Meestal staat bij mijn TED-tips de inhoud centraal, vandaag de vorm: een presentatie over Stockholm door twee indrukwekkende iPad-illusionisten.
