Berichten

Media-maaltijd-op-maat: een tsunamie van weekly updates

Gisteren vertelde ik dat ik tijdens mijn vakantie enige momenten van rust en bezinning heb genoten. “Zo was ik twee weken lang volledig offline, heb ik een aantal interessante boeken gelezen (ik kan het gelukkig nog) en eens goed nagedacht over mijn – en ons – mediagebruik. Wat betekent het dagelijks bloggen, het volgen van nieuws, het plaatsen en lezen van tweets en Facebook-berichten voor mij, voor mijn bedrijf, voor mijn sociale relaties en voor mijn manier van werken en leven?”

WAT – Eén van de dingen die me na terugkomst opviel was de tsunamie van mails met wekelijkse updates. Of ik las er voor mijn vakantie gewoon overheen, of heel veel diensten hebben inmiddels een wekelijkse mail met updates ingesteld. Zo zag ik ineens mails van diensten die ik gebruik of wel eens getest heb zoals Sounddrop, Songkick, Dlvr.it, Twitter, Foursquare, Pinterest, Paypal, Dotted Music, YouTube, Evernote, Klout, LinkedIn, Scoop.it, Spotify, KPN…  Tel daar nog alle persberichten van o.a. de muziekindustrie bij op en de nieuwsbrieven van bedrijven die ik ook ontvang en je kunt je voorstellen dat ik bijna weer direct met vakantie wilde.

WAT NIET – Waarom doen deze bedrijven dit en wat betekent deze tsunamie van updates voor de gebruiker? Uiteraard willen deze bedrijven hun gebruikers graag een media-maaltijd-op-maat voorschotelen. De gedachte zal bijvoorbeeld zijn dat ik het handig vind om in één mail even te kunnen zien wat mijn “vrienden” op Foursquare, Twitter of Pinterest hebben gedeeld, of hoeveel clicks er zijn geweest via mijn dlvr.it links, of welke nieuwe video’s er zijn verschenen op de YouTube-kanalen die ik volg.

Deze ongetwijfeld goede intenties gaan ten eerst voorbij aan de verschillende eigenschappen en omgangsvormen van de mediagebruiker. Niet iedereen heeft evenveel vrienden of volgt evenveel kanalen bij een dienst. Net zoals sommige mensen genoeg hebben aan één krant en anderen wel drie abonnementen hebben.

Het zomaar instellen en versturen van wekelijkse mails volgens een opt-outsysteem (jij moet aangegeven dat je het niet meer wilt) riekt natuurlijk naar spam. Het resulteert in ieder geval in een inflatie van het product.

WAT WEL – Uiteraard wil je zelf kunnen aangeven of je deze mails wel of niet kunt ontvangen: het zogenaamde opt-insysteem. Daarnaast mogen dergelijke diensten wat mij betreft sowieso wel eens goed nadenken of je al je gebruikers wekelijkse mails wilt sturen. Ik maak namelijk gebruik van hun dienst omdat ik – klinkt logisch – gebruik wil maken van hun dienst en niet om in mijn mailbox over allerlei activiteiten van anderen bij die dienst te lezen. Niet dat ik daarin niet geïnteresseerd ben, maar ik wil dit niet in mijn mailbox. Om op de hoogte te blijven van activiteiten van anderen op Pinterest, Twitter, Foursquare etc. gebruik ik de dienst namelijk. Ik krijg van mijn krant toch ook niet een mail met een overzicht van alle artikelen die in de krant staan? Daarvoor lees ik namelijk de krant.

Tooltip #101 Verspreid muziek via Twitmusic

Afgelopen zaterdag sprak Moses Avalon op de muzikantendag in Amsterdam. Hij staat bekend als fervent tegenstander van het gratis verspreiden van ál je muziek. Veel muzikanten zien het aanbieden van online muziek als dé manier om het grote publiek bekend te maken met hun deuntjes en verwachten vanuit merchandise en optredens inkomsten te genereren. Avalon vindt het aanbieden van een aantal ‘proefnummers’ ok, maar is van mening dat muzikanten niet ál hun muziekwaar gratis op internet moeten aanbieden.

Welk standpunt je ook inneemt, dat je via sociale media je (muziek-)boodschap eenvoudig kunt verspreiden weet iedereen. Met name Twitter biedt door haar eenvoud en de opzet van volgers i.p.v. vrienden een vruchtbare voedingsbodem voor virale woekerwoordenwisselingen 🙂

De muziekdienst Twitmusic speelt hier slim op in. Ben je een muzikant en heb je Twitter? Met een paar muisklikken heb je account bij Twitmusic. Na het aanmaken van een account krijg je ook toegang tot verschillende statistieken. Na één tweet was mijn nummer Monsters Smile al 19 keer beluisterd in de VS, 6 keer in Australië, 5 keer in Nederland en 2 keer in Ierland.

Een eenvoudige manier om met je muziek wat extra aandacht te genereren. Ik ben wel benieuwd hoe deze dienst zich verder gaat ontwikkelen en welke (Nederlandse) artiesten er daadwerkelijk gebruik van gaan maken. Jullie?

Lees hier een uitgebreid interview met de Filipijnse oprichter.

Bekijk hier meer handige Tooltips over muziek(-educatie) en innovatie.

#ChordPlay Een Twitter-spelletje voor muzikanten..

Gisterenavond tijdens het afwassen schoot me ineens een idee te binnen. Ik was wel benieuwd hoeveel volgers op het vrij late uur van 21:30 zouden reageren op een klein Twitter-spelletje. Ik tweette een reeks akkoorden en vroeg aan m’n volgers van welk nummer deze zijn en noemde het #ChordPlay. Nog geen minuut later kreeg ik al de eerste (juiste) oplossing en zo was een nieuw Twitter-spelletje geboren. Bekijk in onderstaande slides de akkoorden van en antwoorden op twee ChordPlay puzzels.

Lees meer

Tooltip #57 Eenvoudig artikelen later lezen via Instapaper

Iedereen die mij op Twitter volgt, weet dat ik geregeld vertel welke artikelen ik aan het lezen ben. Meestal lees ik ze ook ter plekke, maar soms is het niet alleen een manier om de artikelen met jullie te delen, maar ze ook voor mezelf te documenteren zodat ik ’s avonds of later die week het artikel alsnog kan lezen.

Artikelen die ik heel belangrijk vind en later nog eens gemakkelijk terug wil kunnen vinden, stuur ik ook meteen door naar mijn Evernote-account door @myEN in de tweet te zetten. Eens in de zoveel tijd ’tag’ ik vervolgens alle artikelen in mijn Evernote-account zodat ik ze later nog beter terug kan vinden en zo langzaam bezig ben een uitgebreide persoonlijke bibliotheek op te bouwen.

Veel velen is dit wellicht allemaal wat teveel gedoe en biedt Instapaper misschien al wel voldoende soelaas. De ’tag’-mogelijkheden achteraf zijn wel minder dan bij Evernote, maar verder is Instapaper wel heel simpel en overzichtelijk. Met de ‘Browse’, ‘Unread’, ‘Liked’ en ‘Archive’ knoppen heb je nog wel de opties om onderscheid te maken tussen gelezen, ongelezen en favoriete artikelen.

  Lees meer

Gereedschap voor de online representatie van bands

Twee weken geleden liet Niels voor de zoveelste maal in niets verhullende bewoordingen zijn mening ventileren op zijn weblog over MySpace. Ditmaal niet in termen als ‘MySpace moet dood’ zoals hij tijdens zijn eigen EHPO-jongerendag nog deed, maar iets subtieler: Kap. Met. MySpace. Nu. Wat volgde was een gebruikelijke stroom aan reacties onder het bericht. Zowel voor- als tegenstanders deden er hun zegje, Niels ging hier zoals gebruikelijk braaf op in en nodigde tegenstanders uit om hem eventueel te weerspreken. Aangezien ik zelf een tijd lang tot het neutrale kamp behoorde, beloofde ik Niels uit te leggen waarom ik diezelfde dag uiteindelijk toch ook de stekker uit mijn MySpace-account trok. Zonder nu precies allerlei specifieke voor- en nadelen te noemen van MySpace of van de alternatieven, schets ik graag de essentie van de rol die een online representatie van je band volgens mij zou moeten vervullen.

MySpace is een vorm van online representatie van je band. Sinds het ontstaan (2006) is het een vrij succesvolle vorm gebleken, maar inmiddels zijn er legio alternatieven zoals ReverbNation, Bandcamp, SoundCloud en Facebook. Niels heeft op zijn blog, Twitter en tijdens allerlei presentaties veelvuldig en voornamelijk gewezen op de huidige nadelen van MySpace. Gezien zijn doel – kijken naar de toekomst – begrijpelijk, maar voor het debat voor sommige lezers enigszins lastig te verteren. Voor het sentiment van de Late Majority die graag vasthoudt aan de status quo, is het denk ik goed om MySpace’s succesfactoren (van weleer) te benoemen en daarmee de tanende positie kritisch te belichten. Ik doe een poging. Lees meer

Tooltip #53 Bereken je online invloed met Klout

Maandagavond zag ik via Gert Jan een interessante presentatie langsvliegen op Twitter over een korte geschiedenis van invloed via sociale media. De slides beginnen met een definitie:

“An influencer has been a person who can effect change within a particular community or change the course of an event in time though information sharing. They are cool dudes who inspire us to do things.”

Dat dergelijke personen met hun overredingskracht in een machtige positie verkeren, is wel duidelijk. In 2002 schreef Malcolm Gladwell er de bestseller ‘The Tipping Point: How Little Things Can Make A Big Difference’ over en inmiddels wordt hier handig op ingespeeld door zogenaamde beïnvloed-marketing (Marketing Facts schreef deze uitgebreide post).

Bovenstaand screenshot van het in 2008 opgerichte Klout uit San Francisco, toont mijn online invloed, op basis van mijn Twitter-account (mijn Facebook gegevens worden nog verwerkt):

Meindert Bussink is a Specialist. You may not be a celebrity, but within your area of expertise your opinion is second to none. Your content is likely focused around a specific topic or industry with a focused, highly-engaged audience.

De manier waarop Klout tot deze conclusie kwam ging (te?) snel. Even inloggen met je Twitter-account en nog geen seconde later krijg dat overzicht met grafiekjes en verschillende scores. De scores variëren van 1 tot 100, waarbij een hogere score een bredere en sterkere ‘sfeer van beïnvloeding’ representeert. Door gebruik te maken van 35 variabelen op Twitter en Facebook berekent Klout de zogenaamde True Reach (omvang van je publiek), Amplification Probability (mate waarin jouw berichten worden beantwoord of doorgestuurd) en de Network Score (hoe invloedrijk jouw publiek zelf is).

In de groeiende netwerksamenleving zijn dergelijke gegevens steeds interessanter om te weten. Of dit nu geldt voor een politicus die zijn achterban wil bereiken, een merk die een product aan de man wil brengen, of een band die haar fans wil bereiken.

Lees meer

Crowdsourced componeren met Imogen Heap

Toen ik gisterenavond aan mijn volgers op Twitter vroeg waarover ik zou kunnen bloggen, tipte Janice Wong me over Imogen Heap.

Deze Engelse singer-songwriter, bekend geworden met het elektropopduo Frou Frou, is namelijk een eigenaardige soloartiest. In 2006 is ze genomineerd geweest voor twee Grammy Awards, maar won er helaas geen. Met haar laatste album Ellipse uit 2009 sleepte zij opnieuw twee nominaties in de wacht en won toen de ‘Best Engineered Album, Non-Classical’.

Ze kan dus wel aardig muziek maken, maar ze is ook opmerkelijk creatief met digitale media. Zo kun je op haar site bijvoorbeeld een video-auditie insturen om mee te dingen naar een virtueel live optreden bij het project Earth, of je kunt via haar site op de nummers van haar volgende show stemmen om zo de setlist voor haar volgende optreden te beïnvloeden. Participatie, crowdsourcing, fans betrekken bij je muziek, marketing, pr.. Hoe zullen we het noemen?

Voor haar nieuwste project, een album dat over ongeveer drie jaar zal uitkomen met om de drie maanden een nieuw nummer, schakelt ze opnieuw de hulp in van haar publiek (gisteravond had ze onder andere 1,511,563 volgers op Twitter!). Ze vraagt haar hen om muzikale inspiratie – seeds – en gaat daar vervolgens zelf mee aan de slag. De via SoundCloud ingestuurde geluidsfragmenten worden door Imogen vervolgens live van commentaar voorzien via de online streaming site Ustream.TV. Gewoon beschikbaar voor iedereen met een iPhone. Heel erg tof!

Wil je hierover meer weten, lees dan hier de Engelse omschrijving van Janice op de Masters of Media site. Het toffe weblog van mijn ex-studiegenoten van Nieuwe Media & Digitale Cultuur.

 

De openbare kroeg die Blogpraat heet

Zo af en toe zie ik het langskomen op Twitter. Nog minder vaak heb ik eraan deelgenomen, maar gisteravond was het weer een keer zover. Iedere maandagavond tussen 20:00 en 21:00 twitteren/chatten tientallen bloggers met elkaar in het openbaar door gebruik te maken van de hashtag #blogpraat. Er worden vragen gesteld en tips uitgewisseld over de vorm, inhoud en techniek van bloggen.

Blogpraat is niet alleen een mooie manier om op de hoogte te blijven van de laatste plug-ins of om bijvoorbeeld ideeën op te doen voor een eigen rubriek, maar biedt ook de mogelijkheid om op een subtiele manier je eigen expertise over een bepaald onderwerp in de etalage te zetten en hierover direct uitleg te kunnen geven.

Dat kan natuurlijk ook best op een LinkedIn forum, maar het grappige aan blogpraat is dat je dus en plein public met je kennis of mening op de proppen moet komen. Dit vergt enige repertoirekennis en 140-tekens-retoriek. Slechte tips, oud nieuws of ongefundeerde meningen kunnen mogelijk direct door de mand vallen, maar net als bij andere ervaringen op Twitter is de sfeer en toon tijdens blogpraat behulpzaam en respectvol. Ik vraag me af waarom er niet al tientallen spinn-offs zijn over bijvoorbeeld tools voor muziekeducatie, de ontwikkelingen (of stagnatie) van het beleid over muziekrechten etc. Lijkt me gezellig en informatief om op gezette tijden en met interessante gastsprekers over dergelijke zaken te praten. 🙂

Elja Daae begon in februari 2010 deze twitterchat en inmiddels is er een site met uitleg over hoe je mee kunt doen. Ook zijn vanaf het begin alle gesprekken overzichtelijk bij gehouden in het archief. #Blogpraat: Iedere maandagavond van 20:00 tot 21:00 in Tweetville.

Tooltip #22 Meepraten bij tv-programma’s via Tveet

Meepraten bij belangrijke gebeurtenissen op tv, is misschien wel een van mijn favoriete aspecten van Twitter. Zo merkte ik in de nacht van de val van het kabinet afgelopen zomer dat de reacties van de ’tweeps’ die ik volgde met uitgesproken meningen over en interpretaties van de laatste ontwikkelingen, mij het meest interesseerden.

Zappend tussen het nieuws van de NOS en RTL, ergerde ik me steeds meer aan de overvloed aan herhaalde berichten. Gegijzeld door continu het meest recente te willen laten zien, miste het aan voortdurende duiding en uitgebreidere context bij de NOS en RTL. Af en toe werd er wel een gast gebeld of geïnterviewd en om commentaar gevraagd, maar vervolgens werd deze mening ook weer meerdere malen herhaald. Lees meer

Het Twitter ‘mouse-over’ incident en afhankelijkheid

Gisteren zorgde de tiener @zapp voor een wereldwijde schok in Tweetville. Ineens doken er allerlei tweets op met rare tekens. Het probleem werd veroorzaakt door een mouse-over script, waardoor er een pop-up venster van een andere site verscheen. Twitter legt hier in vrij technische formuleringen uit hoe het nu precies zat.

Het bleek uiteindelijk alleen te gelden voor twitteraars die hun berichten via de website plaatsten en niet via een programma zoals bijvoorbeeld Tweetdeck. Voor eventjes was de paniek uitgebroken en was het compleet onduidelijk wat de oorzaak én de gevolgen waren (vergelijkbaar met dit filmpje dat ik afgelopen zondag al plaatste). Ik moest meteen denken aan al die bedrijven die inmiddels hun complete business model aan Twitter hebben opgehangen en – een stap verder – bedrijven die bijvoorbeeld steeds meer afhankelijk zijn/worden van online diensten zoals Google Docs. Lees meer