CD-presentatie Moke slaat niet aan

Moke, Melkweg, 16-09-09, Pim Hendriksen-1

Ondanks extra strijkers slaagt Moke er niet in het publiek voor zich te winnen.

[3VOOR12/Amsterdam – 16 september 2009]

Moke is die Amsterdamse britpop band met Karl Lagerfeld-pakken, oranje gitaarversterkers en de bevriende contacten met Paul Weller. Tegenwoordig kunnen in dat rijtje ook de foto’s van Anton Corbijn en een heus ‘orchestra’ worden toegevoegd. Veel vorm dus, maar hoe zit het met de inhoud?

In de waanzinnig mooie nieuwe Rabozaal van de Melkweg stroomt langzaam en een beetje onwennig het publiek binnen. Je kunt er namelijk voor kiezen om te gaan zitten op de schuin oplopende tribune of gewoon vooraan te gaan staan. Deze setting schept het beeld van een chique theateravond in plaats van een rock ‘n roll concert en zal de band later op de avond nog parten gaan spelen.

Bijna een uur later dan aangekondigd begint het optreden klein met een orkestraal intro – wat langer dan op de CD – van het titelnummer The Long & Dangerous Sea. Zodra toetsenist Eddy Steeneken invalt, botst het ritmisch gezien even met de strijkers, maar drummer Rob Klerkx trekt dit snel recht. Het blijkt illustratief voor de rest van de avond: de band staat boven de strijkers. Helaas zijn strijkers en band op slechts enkele momenten één geheel.

Het geluid van de band klinkt verder goed en volwassen. Ondanks enkele kleine vergissinkjes en technische probleempjes, zoals de basgitaar die bij het nummer This Plan wegvalt, zijn de arrangementen smaakvol en functioneel. Bij Terrible End wordt Benjamin Herman (saxofonist en bandleider van de New Cool Collective) nog even uit de kast getrokken, maar het mag uiteindelijk niet baten. Het publiek lijkt langer nodig te hebben om aan de nieuwe nummers te wennen.

Het zijn uiteindelijk de oude nummers waarbij Moke het publiek beter weet te bereiken, maar ook daarbij lukt het de band slechts een klein aantal fans de handen op elkaar te krijgen. Aan de inzet ligt het echter niet. Gitarist Phil Tilli danst er geregeld op los en de vol overgave spelende frontman Felix Maginn zet ook zijn beste beentje voor. Misschien hoort deze tamme reactie van het publiek gewoon bij een dergelijke theaterzaal of komt Moke gewoon beter tot zijn recht in het, inmiddels niet meer rokerige, clubcircuit.

Gezien: Moke

Melkweg, 16 september 2009

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.