Op naar het ruime sop… met Blizzard #20

Tijdens de muzikantendag in Utrecht kwam ik de jongens van de Achterhoekse rockband Blizzard tegen. Drie guitige gabbers die op jonge leeftijd op de middelbare school een bandje begonnen en stapje voor stapje steeds verder kwamen. Dit is nu ook een probleem geworden volgens de band.

De stappen moeten groter, sneller en nog verder worden gezet. Drie jongens worden heren, maar hun gezamenlijke stipje op de horizon is gebleven. Terwijl de wereld om hen heen verandert en zijzelf ook, is de band een baken van rust gebleken.

Nu de drie kapiteins het ruime sop verkiezen, staat het bootje Blizzard voor de keuze rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen die de woelige baren zou kunnen trotseren.

Aangezien ik een apostel ben van het beta-denken voor muzikanten, vroeg ik de heren om van deze zoektocht naar hun gedeelde vuurtoren aan de horizon de komende maanden eens wekelijks in alle eerlijkheid verslag te doen. Eerder vertelden de heren al in verschillende posts hoe ze op dit punt beland zijn (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19).

#20 Een update: Waar staan we nu?

 Precies een jaar geleden besluiten we dat de bezem door de band moet. Ondanks vele hoogtepunten boeken we te weinig progressie. Zonder visie en plan is doorgaan zinloos. Op de Muzikantendag spreken we Meindert Bussink, die oppert om dit leerzame proces te documenteren en inzichtelijk te maken voor anderen. We besluiten om te gaan bloggen. In deze blogpost blikken we terug op een periode die onze ogen opende, waar we nu staan en waar we naartoe werken.

Terugblik

De bezem erdoor. Dat denken we wel even te doen. Maar zo eenvoudig is het niet. Staan de neuzen eigenlijk nog wel dezelfde kant op? De zielen moeten op tafel. Open kaart spelen en frustraties uitspreken. We voeren lange, intensieve gesprekken met elkaar. Op veel vlakken blijken we nog steeds op dezelfde lijn te zitten, wat een goede voedingsbodem biedt om met elkaar door te gaan.

We gaan op zoek naar ons individuele en gezamenlijke DNA. Analyseren elkaars talenten, eigenschappen en fascinaties. Vanuit ons muzikale DNA leggen we de focus op pompen en energie. Daar ligt onze kracht en van daaruit gaan we schrijven. Het draait om de muziek en voorlopig is daar al onze aandacht op gevestigd.

Na een half jaar niet meer samen gerepeteerd te hebben, duiken we afgelopen zomer de oefenruimte weer in. We jammen om uit onze routine te breken en buiten de gebaande paden te denken. Langzaam komen we in de flow. Meer dan drie maanden improviseren we erop los en experimenteren we met effecten.

Dan besluiten we dat het tijd is om naar concrete songs toe te werken. De productiviteit moet een boost krijgen. We creëren een strakke workflow en stellen Timo formeel aan als muzikaal leider. Door deze taakverdeling is iedereen zich bewust van zijn verantwoordelijkheden en hebben we harde afspraken waarop we elkaar kunnen afrekenen. Het geeft de productiviteit de boost die het nodig heeft.

En nu?

Inmiddels staan de eerste drie songs (1 2 3) in de steigers. In het verleden zouden we liedjes in dit stadium ‘af’ of ‘klaar’ hebben genoemd, maar dat zijn ze nog lang niet. Het zijn opzetjes waar, vooral qua arrangement, nog flink aan gesleuteld moeten worden. Studeer jij aan de Popacademie en heb je interesse om ons hierbij te helpen? Mail ons!

De focus ligt voorlopig op het schrijven van zoveel mogelijk nieuw materiaal. Het moet écht goed zijn. Daarna gaan we pas aan de slag met sound, opname, live, etc. We pakken het gefaseerd aan en nemen de tijd. Uiteindelijk willen we een onderscheidende en energieke live-act neerzetten.

Veel mensen stellen ons de vraag: “Wanneer staan jullie weer op planken?”. Maar zoals je kunt lezen zijn we daar nog láng niet mee bezig en zal dat ook nog wel even duren.